فیلم"Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street"
"سوئینی تاد: آرایشگر شیطان صفت خیابان فلیت"
محصول: 2007 آمریکا
کارگردان: تیم برتون
نویسنده: استیون ساندهیم
بازیگران: جانی دپ، هلنا بونهام کارتر، آلن ریکمن، تیموتی اسپال، جیمی کمپبل باور، جین ویسنر و ساشا بارون کوهن
خلاصه داستان:
"بنجامین بارکر"(جانی دپ)، آرایشگری ماهر درشهر لندن، که توسط قاضی "ترپین"(آلن ریکمن) به استرالیا تبعید شده، بعد از 15 سال با کمک یک ملوان به لندن برمیگرده و متوجه میشه که ترپین، که زمانی عاشق همسر اون بود، حالا دخترش "جوانا" رو زندانی کرده وقصد داره به زودی با اون ازدواج کنه. بارکر اسم خودش رو به "سوئینی تاد" تغییر میده و دوباره کارش رو در لندن شروع میکنه؛ با این فرق که این بار قصد داره از تمام مردم لندن، به خاطر تمام سختی‌هایی که کشیده، انتقام بگیره...
به جرئت میشه گفت که این فیلم، یکی از بهترین کارهای برتونه؛ چراکه تمام عناصر "برتونسک" به وضوح درش دیده میشوند: فضایی تاریک و رعب‌انگیز با آمیخته‌هایی از طنز تلخ و به تصویر کشیدن انزوای یک مرد. البته باید گفت که "سوئینی تاد" در اصل یک تئاتر موزیکال قدیمی، نوشته‌ی استیون ساندهیم بوده، اما برتون با چنان مهارتی اون رو به تصویر کشیده که اثر رو کاملا مال خودش کرده.
تاد، همون شخصیت منزوی و تنهای برتون در این فیلمه. مرد ساده‌لوحی که تمام زندگیش رو به سبب ساده بودنش ار دست میده؛ ساده بودن تاد موجب میشه که ترپین بتونه به راحتی اون رو که حتی جرمی مرتکب نشده، به استرالیا تبعید کنه. اما تاد به امید به دست آوردن زندگی از دست رفته‌اش، تصمیم به انتقام میگیره و در این جاست که تمام معصومیت و سادگی او، قربانی حس نفرتی میشه که تمام وجودش رو فراگرفته؛ ترپین ذاتا شخصیتی منفیه ولی تاد، با قدم گذاشتن در مسیر انتقام از ترپین هم پلیدتر میشه؛ طوری که حتی خودش زنش رو میکشه. البته باید گفت که ظاهر تاد هم به شخصیت پردازیش خیلی کمک کرده: موهای آشفته و رنگ سفید موی او، نشانی از درد و رنجی هستند که اون کشیده و کبودی‌های اطراف چشمش هم از خستگی و رنج اون حکایت میکنند.
در این فیلم بیشتر درد و رنج به تصویر کشیده میشه؛ و همچنین شخصیت‌هایی که یا ذاتا پلید هستند و یا شرایط باعث میشه که به تدریج پاکی و معصومیت خودشون رو از دست بدهند؛ و همه‌ی این افراد، فقط به فکر منافع شخصی خودشون هستند... قاضی ترپین، که به هر کاری دست میزنه تا به خواسته‌هاش برسه، خانم لاوت، همکار تاد، که برای به دست آوردن اون بهش در مورد مرگ زنش دروغ میگه، و خود تاد، که برای رسیدن به ترپین میخواد از تمام مردم لندن انتقام بگیره...از تمام مردم لندن که خیلی‌هاشون بیگناه هستند. نکته‌ی دیگه این که خانم لاوت، با گوشت قربانی‌های تاد شیرینی درست میکنه و در یکی از صحنه‌های فیلم نشون داده میشه که مشتری‌هاش این شیرینی‌ها رو با اشتها میخورند؛ این خودش میتونه نمادی از پلید بودن اون افراد باشه.
شاید تنها شخصیت‌های مثبت فیلم، جوانا و همسر بارکر باشند که در نهایت هر دو ناکام میمونند. البته معمولا در پایان فیلم‌ها و داستان‌ها خوبی بر بدی پیروز میشهُ یا حداقل این چیزیه که خیلی ها انتظارش رو دارند ولی چیزی که در این فیلم نشون داده میشه، در شرایط اون زمان لندن خیلی اتفاق میفتاده.
فیلم هم مثل نسخه‌ی اصلی، به شکل موزیکال ساخته شده و این امر، خشونت فیلم رو ملایمتر کرده. البته خیلی ها این فیلم رو یکی از "خون آلودترین" فیلم‌های تاریخ سینما دونستند.
بازی تک تک هنرپیشه‌های فیلم عالی و منحصر به فرده؛ همه‌ی هنرپیشه‌ها نقش خودشون رو به بهترین شکلی که میتونستند ایفا کردند. گفتنیه که دپ به خاطر ایفای نقش تاد در این فیلم نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار بهترین هنرپیشه‌ی نقش اول مرد سال 2007 شد ولی متاسفانه موفق به دریافت اون نشد.
فکر نکنم چیزی مونده باشه که نگفته باشم؛ فقط اگه تا الان این فیلم رو ندیدید، سریعتر دست بجنبونید!
عکس‌های فرش قرمز:
