فیلم"The Patsy"
"پخمه"
محصول: 1964 آمریکا
کارگردان: جری لوئیس
بازیگران: جری لوئیس، اینا بالین، اورت اسلوان، فیل هریس، کینان وین، پیتر لر و جان کارادین
اینبار تصمیم گرفتم یه ذره از فیلم‌های سال‌های اخیر فاصله بگیرم و برم به دهه‌ی 60. "جری لوئیس" قطعا یکی از بهترین کمدین‌های آمریکاست؛ نه تنها آمریکا، بلکه در کشورهای دیگه و به خصوص ایران هم شناخته شده بوده و طرفداران زیادی داشته. هر چند شاید محبوبیتش در ایران رو بیشتر مدیون دوبله‌ی زیبای آقای حمید قنبری باشه. به هر حال سبک کمدی لوئیس هم به نوبه‌ی خودش منحصر به فرده. کاراکترهایی که جری لوئیس نقش اون‌ها رو ایفا میکنه-به ویژه در فیلم‌هایی که توسط خودش کارگردانی شده- شخصیت‌هایی ساده لوح و تنها هستند که به دلیل سادگیشون "دست و پا چلفتی" تلقی میشوند و به این دلیل اطرافیان قصد دارند به نفع خودشون از اون‌ها سؤاستفاده کنند. "استنلی بلت" در فیلم "پخمه"، یکی از این کاراکترهاست.
خلاصه داستان:
با مرگ ناگهانی یکی از ستارگان کمدی هالیوود، تهیه کنندگان تصمیم میگیرند تا جانشینی برای اون پیدا کنند؛ شخص ساده‌ای که به راحتی این پیشنهاد رو بپذیره و ظرف چند شب به یه ستاره تبدیل شه. این جانشین کسی نیست جز "استنلی بلت"، کارمند ساده‌ی یک هتل که خودش رو در موقعیت پیچیده‌ای میبینه. اون باید طی چند شب به یه ستاره‌ی کمدی تبدیل بشه و ... .
"پخمه" یک کمدی فوق العاده‌است؛ یک کمدی واقعی. کمدی که صرفا فقط برای خندوندن نیست و حرفی برای گفتن داره. این در حالیه که کمدی‌های امروزی کمتر این‌چنین هستند. کمدی‌های امروزی، نظیر اونچه که در فیلم‌های "جیم کری" دیده میشه، بیشتر قصد خندوندن مخاطب رو دارند و کمتر حرفی برای گفتن دارند. به علاوه کمدی جری لوئیس خیلی ظریف و دلنشینه، در حالی که در کمدی‌های امروزی ظرافت چندانی وجود نداره. "کری" رو مثال میزنم چون سعی کرده در حرکات و میمیک صورت از جری لوئیس الهام بگیره. در حرکات و یا حتی شوخی‌های جیم کری، به هیچ وجه اون ظرافتی که در حرکات لوئیس هست دیده نمیشه. البته به هیچ وجه نمیخوام کمدی کری رو زیر سوال ببرم. جیم کری کمدین خیلی خوبیه و به علاوه با شرایط دنیای امروز و دغدغه‌های مردم، افراد کمتر به دنبال کمدی‌ای هستند که "نکته‌ای داشته باشه" و یا "حرفی برای گفتن داشته باشه" و به علاوه امروزه دیگه کمدی اون معنی قدیمی خودش رو نداره. اما فیلم‌های لوئیس چنان دلنشین هستند که ناخودآگاه تاثیر خوبی تو روحیه‌ی آدم میگذارند. ممکنه اگه از فرد بپرسند که "این فیلم چه نکته‌ای داشت؟" نتونه پاسخ بده ولی فیلم در ناخودآگاه فرد تاثیر بذاره و یکی از رفتارهاش تحت تاثیر این فیلم تغییر پیدا کنه.
"پخمه" یکی از بهترین فیلم‌های لوئیسه. یک کمدی شگفت انگیز که حسابی شما رو میخندونه. به علاوه کاراکتر استنلی-مثل بقیه‌ی کارکترهای لوئیس-چنان دوست داشتنیه که مخاطب رو از ابتدای فیلم با خودش همراه میکنه.
یه نکته هم قابل توجه کسانی که به ریتینگ فیلم‌ها تو سایت‌های مختلف اهمیت میدهند. ریتینگ فیلم تو IMDb، شش از 10 هستش و این در حالیه که ریتینگش در سایت Rotten Tomatoes که تو این زمینه از IMDb معتبرتره، 80% هستش.(این نشون میده که ریتینگ‌های IMDb بعضی وقت‌ها واقعا چرت و پرتند والبته دلیلش اینه که مردم اون‌ها رو ریت میکنند، نه منتقدان.) اما این رو هم بگم که توسایت "روتن تومیتوز" اغلب متقدان در واقع مردم عادی هستند نه منتقد حرفه‌ای. ولی معمولا نقدهاشون کاملتره.
اگه طرفدار ژانر کمدی هستید، پس حتما فیلم‌های جری لوئیس، و به خصوص پخمه رو ببینید.