"مصاحبه با خون‌آشام "

بر اساس رمانی از آن رایس

محصول: 1994 آمریکا

کارگردان: نیل جوردن

موسیقی: الیوت گولدنتال

بازیگران: برد پیت، تام کروز، آنتونیو باندراس، کریستین اسلاتر و کیرستن دانست

 

"مصاحبه با خون آشام" یک فیلم ترسناک و هیجانیه که بر اساس رمانی با همین نام، نوشته‌ی "آن رایس"، ساخته شده. فیلم نقدهای مثبت زیادی دریافت کرد و نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار بهترین کارگردانی هنری و بهترین موسیقی شد و نامزدی دریافت جایزه‌ی گلدن گلاب بهترین هنرپیشه‌ی نقش مکمل رو هم برای کیرستن دانست به همراه داشت.

 

خلاصه داستان:

سان فرانسیسکو، زمان حال- گزارشگری به اسم "دنیل ملوی"(کریستین اسلاتر)، با مردی به نام "لویی"(برد پیت) که ادعا میکنه یک خون‌آشامه، مصاحبه میکنه و از اون میخواد تا داستان زندگیش رو تعریف کنه و ... .

 "آن رایس" در دهه‌ی 1970، فیلمنامه‌ای رو بر اساس رمانش نوشت و هنرپیشه‌ی مشهور فرانسوی، "آلن دلون" رو برای نقش لویی در نظر گرفته بود. اما ساخت فیلم به چند سال بعد موکول شد و برد پیت برای نقش لویی انتخاب شد. حتی بدون آلن دلون، تیم هنرپیشگان این فیلم اون قدر فوق العاده هست که آدم رو مشتاق کنه. البته در این فیلم بیشتر بار بازی به دوش تام کروزه. کروز یکی از بهترین هنرپیشگان نسل خودشه و بازیش، از نقشی به نقش دیگه کاملا متفاوته. در این فیلم کروز، نقش "لستات" رو بازی میکنه. به جرئت میتونم بگم که هیچ یک از نقش‌های تام کروز در این حد منفی نبوده! بازی در نقش موجوداتی که انسان نیستند(مثل خون‌آشام، گرگینه و حتی موجودات فضایی) خیلی سختتره اما تام کروز به خوبی از پسش بر اومده. البته همون طور که قبلا هم در موردش صحبت کردیم، در چند سال اخیر این طور داستان‌ها و کاراکترها از حالت اصیل و کلاسیک خودشون خارج شدند اما "مصاحبه با خون آشام"، یک داستان کلاسیکه با کاراکترهای کلاسیک. خون آشام‌های این داستان اصیل هستند و حسی رو که در بیننده القا میکنند، حس ترس و وحشته. فقط کافیه چند دقیقه از این فیلم رو ببینید تا متوجه بشید که امثال "رابرت پتینسون"، در واقع اصلا بازی نمیکنند!

بعد از کروز، بهترین بازی رو بازی دانست میدونم. دانست هنگام بازی در این فیلم فقط 12 سال داشت. "کلودیا"، با بازی کیرستن دانست، دختریه که در کودکی خون آشام میشه و به همین دلیل هیچ وقت از نظر جسمی رشد نمیکنه. اما کلودیا از نظر عقلانی بزرگتر میشه و این فرآیند در فیلم مشخصه. جایی از فیلم میرسه که شما همون کلودیای 12 ساله رو میبینید اما بازی دانست طوریه که احساس میکنید این آدم 40 ساله‌است! نامزدی دانست برای جایزه‌ی گلدن گلاب هم نظر من رو تایید میکنه.

همون طور که گفتم داستان، یک داستان کلاسیکه و فضای فیلم و بازی هنرپیشگان، اون حس وحشتی رو که باید در بیننده القا میکنه. خوبی این مسئله در اینه که جلوه‌های ویژه وصحنه‌های اکشن در ایجاد این حس نقشی ندارن و به همین خاطر این حس وحشت، خالصه.

این فیلم تاثیرات زیادی روی فیلم‌هایی که بعدا در این سبک ساخته شدن داشته. مثلا صحنه‌ی آخر فیلم Abraham Lincoln: Vampire Hunter ، کاملا شبیه صحنه‌ آخر این فیلمه. حتی "جانی دپ" در فیلم Dark Shadows سعی کرده تا مثل برد پیت بازی کنه. این‌ها نکاتی هستند که با دیدن فیلم و دقت در اون متوجه‌شون میشید.

 

این فیلم واقعا زیباست؛ دارک و کلاسیک... اون طور که یک فیلم این سبکی باید باشه. باز هم مثل همیشه منتقدان با نظر من موافق بودند و ریتینگ فیلم در سایت Rotten Tomatoes، شصت درصده. به قول فرنگیا:

Don’t Miss It!!!